Pierwszy Tydzień Wielkiego Postu – Wtorek
7. POMOC ANIOŁÓW STRÓŻÓW

1. Istnienie Aniołów Stróżów. Nabożeństwo pierwszych chrześcijan.
2. Pomoc Aniołów Stróżów.
3. Przyjaźń i nabożeństwo do Aniołów Stróżów.

7.1 Święty Mateusz kończy swoje opowiadanie o kuszeniu naszego Pana następującymi słowami: Wtedy opuścił Go diabeł, a oto przystąpili aniołowie i usługiwali Mu (Mt 4, 11).

„Rozważmy krótko tę interwencję aniołów w życie Jezusa, ponieważ w ten sposób lepiej zrozumiemy ich rolę – posłannictwo aniołów – w życiu każdego człowieka. Tradycja chrześcijańska opisuje Aniołów Stróżów jako wielkich przyjaciół, postawionych przez Boga u boku każdego człowieka, aby towarzyszyli mu na jego drogach. Dlatego też zaprasza nas do obcowania z nimi, do uciekania się do nich.

Kościół, proponując nam rozważanie tych epizodów z życia Chrystusa, przypomina, że w czasie Wielkiego Postu, w którym uznajemy, że jesteśmy grzeszni, pełni nędz i potrzebujemy oczyszczenia, jest także miejsce na radość. Wielki Post jest bowiem również czasem mocy i radości: powinniśmy nabrać otuchy, ponieważ nie zabraknie nam łaski Pana, gdyż będzie u naszego boku i pośle swoich Aniołów, aby towarzyszyli nam w tej wędrówce, aby byli roztropnymi doradcami na naszej drodze, aby współpracowali z nami we wszystkich naszych poczynaniach”[[1]].

Pismo Święte i tradycja nazywają aniołami owe czyste duchy, które podczas zasadniczej próby wolności opowiedziały się po stronie Boga, Jego chwały i Jego królestwa. Im została powierzona piecza nad ludźmi. W Liście do Hebrajczyków czytamy: Czyż nie są oni wszyscy duchami służebnymi, posyłanymi na pomoc tym, którzy mają odziedziczyć zbawienie? (Hbr 1, 14).

Jest prawdą Kościoła, że wszyscy ludzie, ochrzczeni lub nie, posiadają swego Anioła Stróża. Jego misja rozpoczyna się w momencie poczęcia i trwa aż do śmierci. Święty Jan Chryzostom twierdzi, że w czasie Sądu Ostatecznego wszyscy aniołowie zbiegną się, „aby dać świadectwo o swojej posłudze, którą pełnili z nakazu Bożego dla zbawienia każdego człowieka”[[2]].

W Dziejach Apostolskich spotykamy liczne epizody, w których przedstawia się interwencję aniołów, a także ufność, którą do nich żywili pierwsi chrześcijanie. Ową ufność i cześć dla aniołów ze strony naszych pierwszych braci w wierze w sposób szczególny unaocznia opis wyzwolenia świętego Piotra z więzienia: Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąciwszy Piotra w bok, obudził go i powiedział: „Wstań szybko!” Równocześnie z rąk [Piotra] opadły kajdany. „Przepasz się i włóż sandały!” – powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: „Narzuć płaszcz i chodź za mną!” (Dz 12, 7-11).

I wyzwolony Piotr udał się do domu Marii, matki Marka, gdzie zebrało się wielu na modlitwie.

Kiedy zakołatał do drzwi wejściowych, nadbiegła dziewczyna imieniem Rode i nasłuchiwała. Poznała głos Piotra i z radości nie otwarła bramy, lecz pobiegła oznjmić, że Piotr stoi przed bramą. „Bredzisz” – powiedzieli jej. Ona jednak upierała się przy swoim. „To jest jego anioł” – mówili (Dz 12, 12-17). Opowiadanie to mówi o wielkiej serdeczności pierwszych chrześcijan wobec Piotra, a także o naturalności ich wiary w Aniołów Stróżów. „Patrz, z jaką ufnością traktowali pierwsi chrześcijanie swoich Aniołów Stróżów. – A ty?”[[3]] – pyta święty Josemaría Escrivá.

My również powinniśmy do nich podchodzić w sposób naturalny i ufny, a będziemy zdumieni ich pomocą w walce z diabłem. Jesteśmy dobrze strzeżeni przez dobrych aniołów, orędowników miłości Bożej. Papież Św. Jana Paweł II tak pisał o swoim nabożeństwie do Anioła Stróża: „Szczególny kult mam do Anioła Stróża. Od dziecka, jak pewnie wszystkie dzieci, wiele razy modliłem się: Aniele Boży, stróżu mój, ty zawsze przy mnie stój… bądź mi zawsze ku pomocy, strzeż duszy, ciała mego… Mój Anioł Stróż wie, co robię. Moja wiara w niego, w jego opiekuńczą obecność, stale się we mnie pogłębia”[[4]].

 

7.2 A oto przystąpili aniołowie i usługiwali Mu. Posłannictwem aniołów jest pomaganie każdemu człowiekowi w osiągnięciu celu nadprzyrodzonego. Oto Ja posyłam anioła przed tobą – powiada Pan do Mojżesza – aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem (Wj 23, 20). A Katechizm Soboru Trydenckiego wyjaśnia: „Kiedy dzieci muszą podróżować po złych i niebezpiecznych drogach, rodzice zapewniają im towarzystwo osób, które by miały nad nimi pieczę i broniły je w niebezpieczeństwach. Podobnie podczas naszej podróży do niebieskiej ojczyzny nasz Ojciec niebieski każdemu z nas daje aniołów, abyśmy umocnieni ich potęgą i pomocą wyzwolili się z sideł podstępnie przygotowanych przez naszych nieprzyjaciół i potrafili odeprzeć ich straszliwe ataki zwrócone przeciwko nam. Chce, abyśmy z takimi stróżami szli prostą drogą, tak aby żadna przeszkoda postawiona na naszej drodze przez nieprzyjaciela nie potrafiła nas odłączyć od drogi prowadzącej do nieba”[[5]].

Zatem posłannictwem Aniołów Stróżów jest pomaganie ludziom w obliczu pokus i niebezpieczeństw, wlewanie w nich dobrych myśli i uczuć. Są naszymi orędownikami, naszymi stróżami i niosą nam pomoc, ilekroć ich wzywamy. Święci wstawiają się za ludźmi, natomiast Aniołowie Stróże nie tylko za ludzi się modlą, lecz także im usługują. Nie tylko się wstawiają, lecz także bezpośrednio interweniują. Są zarówno orędownikami ludzi wobec Boga, jak i sługami Boga wobec ludzi.

Anioł Stróż może nam wyświadczyć również pomoc materialną, jeżeli służy ona celowi nadprzyrodzonemu lub nadprzyrodzonemu dobru innych ludzi. Nie wahajmy się prosić go o łaskę w drobnych rzeczach materialnych, których codziennie potrzebujemy: by znaleźć miejsce do parkowania samochodu, nie spóźnić się na autobus, zdać egzamin. Aniołowie w sposób szczególny mogą nam pomóc w apostolstwie, w walce z pokusami i z diabłem, a także w modlitwie. Aniołowie „nie tylko przedstawiają Bogu nasze dary, lecz przynoszą je również od Niego. Oni to, jak czujni pasterze, karmią nasze dusze słodkimi wieściami i natchnieniami, bo przez nich Bóg nam ich udziela. Oni strzegą nas przed wilkami, czyli szatanami”[[6]].

Powinniśmy traktować Anioła Stróża jak serdecznego przyjaciela. On stale nad nami czuwa i ustawicznie jest gotowy do niesienia nam pomocy, jeśli go o to poprosimy. Jest wielką szkodą, jeżeli z powodu zapomnienia, oziębłości lub niewiedzy nie odczuwamy tak wiernego towarzystwa Anioła Stróża i nie prosimy go o pomoc, ilekroć znajdujemy się w potrzebie. Podczas pokusy lub trudności nigdy nie jesteśmy sami, jest z nami Anioł Stróż. On pozostanie u naszego boku do chwili, w której opuścimy ten świat. Na końcu życia, jak powiada nam liturgia Kościoła w modlitwie za dusze w chwili śmierci, Anioł Stróż doprowadzi nas przed sąd Boga.

7.3 „Miej zaufanie do swojego Anioła Stróża. – Traktuj go jak swego bliskiego przyjaciela – jest nim – a on już postara się wyświadczyć ci tysiące przysług w codziennych zwykłych sprawach”[[7]].

Żeby Anioł Stróż okazał nam pomoc, trzeba w jakiś sposób dać mu poznać nasze intencje i pragnienia. Pomimo wielkiej doskonałości swojej natury aniołowie nie posiadają mocy Bożej ani nieskończonej mądrości, nie potrafią czytać w głębi sumień. Wystarczy jednak porozmawiać z nimi w myśli, a nas zrozumieją, a nawet wywnioskują z naszego wnętrza więcej, aniżeli sami potrafimy to wyrazić. Dlatego tak bardzo ważną rzeczą jest zażyła przyjaźń z Aniołem Stróżem.

Prócz przyjaźni jesteśmy winni Aniołowi Stróżowi naszą cześć jako temu, który ustawicznie znajduje się w obecności Bożej, ogląda Boga twarzą w twarz, a równocześnie przebywa z nami.

Nabożeństwo do Anioła Stróża będzie skuteczną pomocą w naszych stosunkach z Bogiem, w pracy, w obcowaniu z ludźmi, którzy nas otaczają, w małych i wielkich konfliktach mogących wystąpić w ciągu dnia. Podczas Wielkiego Postu powinniśmy mieć szczególnie na uwadze scenę z Ogrodu Oliwnego, kiedy Anioł pocieszał Najświętsze Człowieczeństwo Chrystusa.

„Trzeba umieć obcować z Aniołami. Zwróć się do nich teraz, powiedz swemu Aniołowi Stróżowi, że te nadprzyrodzone wody Wielkiego Postu nie spłynęły bez śladu po twojej duszy, lecz przeniknęły do głębi, bo masz skruszone serce. Poproś ich, aby zanieśli Panu tę dobrą wolę, która zrodziła się z naszej nędzy dzięki łasce, jak lilia, która wyrosła na gnojowisku. Sancti Angeli, Custodes nostri, defendite nos in praelio, ut non pereamus in tremendo iudicio. Święci Aniołowie, Stróże nasi: brońcie nas w walce, abyśmy nie zginęli na strasznym sądzie”[[8]].

Prośmy Najświętszą Maryję Pannę, Regina Angelorum, Królową Aniołów, aby nauczyła nas obcowania z Aniołami, zwłaszcza podczas tego Wielkiego Postu.

Francisco Fernandez Carvajal. "Rozmowy z Bogiem".