szukaj
Wyślij rozważanie na email
:
Rozważania na każdy dzień

wtorek, 26 marca 2024

Wielki Wtorek
MĘKA
PAŃSKA

42. PRZED PIŁATEM: JEZUS CHRYSTUS KRÓL

   1. Jezus skazany na mierć. S±d Piłata.
2. Kr
ól żydowski. Królestwo więtoci i łaski.
3. Pan pragnie kr
ólować w naszych duszach.

42.1 Zwi±zanego Pana prowadz± do siedziby prokuratora Poncjusza Piłata. ¦piesz± się, aby już z tym skończyć. W milczeniu i z godnoci±, która emanuje z całej Jego postaci, Jezus przechodzi ciasnymi uliczkami.
     więcej..

środa, 27 marca 2024

Wielka ¦roda
MĘKA PAŃSKA

43. DROGA NA KALWARIĘ

1. Jezus z krzyżem na ramionach id±cy po ulicach Jerozolimy. Szymon Cyrenejczyk.
2. Jezus w drodze na Kalwarię w towarzystwie łotrów. Sposoby dĽwigania krzyża.
3. Spotkanie z Jego Naj¶więtsz± Matk±.

43.1 Po nocy cierpienia, szyderstwa i pogardy Jezus, poddany strasznej katuszy biczowania, prowadzony jest na ukrzyżowanie. Wówczas [Piłat] uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie powiada zwięĽle Ewangelia ¶więtego Mateusza.

     więcej..

czwartek, 28 marca 2024

Wielki Czwartek
MĘKA PAŃSKA

44. OSTATNIA WIECZERZA PAŃSKA

              1. ¦więto Paschy.  Jezus sprawuje Ostatni± Wieczerzę z Apostołami.
              2. Ustanowienie Eucharystii ¦więtej i kapłaństwa służebnego.
              3. Nowe przykazanie Pana.

44.1 Wielki Czwartek przypomina nam Ostatni± Wieczerzę Pana z Apostołami. Jak w latach poprzednich, Jezus odchodzi Paschę wraz ze swymi uczniami. Tym razem będzie to Pascha wyj±tkowa, gdyż będzie ona ostatni± przed Jego odej¶ciem do Ojca.
     więcej..

piątek, 29 marca 2024

Wielki Pi±tek
MĘKA PAŃSKA

45. JEZUS UMIERA NA KRZYŻU

1. Jezus prosi o wybaczenie tym, którzy Go torturuj± i krzyżuj±. ¦mierć Jezusa.
2. Chrystus ukrzyżowany: dokonuje się dzieło naszego Odkupienia.
3. Owoce Krzyża. Jezus daje nam swoj± Matkę, by stała się nasz± Matk±.

45.1 Jezus został przybity do krzyża... Całe życie Jezusa prowadzi do tej najważniejszej chwili. Teraz, wyczerpany wielkim trudem, dociera na szczyt małego wzgórza zwanego „Miejscem Czaszki”. Natychmiast kaci powalaj± Go na ziemię i zaczynaj± przybijać do drewnianej belki. 

     więcej..

sobota, 30 marca 2024

Wielka Sobota
MĘKA PAŃSKA

46. ZŁOŻENIE CIAŁA JEZUSA DO GROBU

1. Znaki, które nast±piły po ¶mierci Pana. Przebicie włóczni±. Zdjęcie z krzyża.
2. Przygotowanie pogrzebu. Odwaga i wielkoduszno¶ć Nikodema i Józefa z Arymatei.
3. Apostołowie u boku Naj¶więtszej Maryi Panny.

46.1 Po trzech godzinach agonii Jezus oddał ducha. Ewangeli¶ci opowiadaj±, że gdy Jezus wisiał jeszcze na krzyżu, niebo się zaćmiło i nast±piły niezwykłe wydarzenia, gdyż był On Synem Bożym. A oto zasłona przybytku rozdarła się na dwoje z góry na dół...
     więcej..

niedziela, 31 marca 2024

Niedziela Wielkanocna
47. ZMARTWYCHWSTAŁ

1. Zmartwychwstanie Pana fundamentem naszej wiary. Jezus Chrystus żyje: wielka rado¶ć wszystkich chrze¶cijan.
2. ¦wiatło Chrystusa. Zmartwychwstanie potężnym wezwaniem do apostolstwa.
3. Objawienia się Jezusa. Rado¶ć Maryi.

47.1 ... Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonno¶ci, żeby pój¶ć nama¶cić martwe ciało Jezusa. Wczesnym rankiem następnego dnia po wschodzie słońca przychodz± do grobu. I u wej¶cia ze zdumieniem stwierdzaj±, że nie ma tam ciała naszego Pana.

     więcej..

Wielki Wtorek
MĘKA
PAŃSKA

42. PRZED PIŁATEM: JEZUS CHRYSTUS KRÓL

   1. Jezus skazany na mierć. S±d Piłata.
2. Kr
ól żydowski. Królestwo więtoci i łaski.
3. Pan pragnie kr
ólować w naszych duszach.

42.1 Zwi±zanego Pana prowadz± do siedziby prokuratora Poncjusza Piłata. ¦piesz± się, aby już z tym skończyć. W milczeniu i z godnoci±, która emanuje z całej Jego postaci, Jezus przechodzi ciasnymi uliczkami. Nastał już dzień. Mieszkańcy miasta przebudzili się, wyszli ku bramom i oknom, aby ogl±dać pojmanego Jezusa, znanego im i podziwianego ze względu na Jego więto¶ć i czyny. Pan szedł ze zwi±zanymi rękami, a sznur, który je krępował, miał przywi±zany do szyi. W ten sposób karano tych, którzy nadużywali swej wolnoci przeciwko ludowi. Było Mu zimno, czuł się senny. Twarz miał wykrzywion± od policzkowania i opluwania, włosy rozwichrzone od szarpania, na Jego policzkach widniały siniaki i przyschnięta krew. Umęczony przechodził ulicami, a wszyscy przygl±dali Mu się przerażeni i zaskoczeni. Po tym, jak Go prowadzono i traktowano, dla wszystkich jasne było, że ma zostać skazany.

Jezus przechodzi spod jurysdykcji Sanhedrynu pod jurysdykcję rzymsk±, władze żydowskie mogły bowiem skazywać na mierć, ale nie mogły wykonywać wyroków. Dlatego Żydzi przybywaj± jak najwczeniej we wczesnych godzinach rannych do władz rzymskich, żeby za wszelk± cenę uzyskać wyrok mierci na Jezusa. Chc± zakończyć tę sprawę przed więtami. Spełnia się to, co przepowiedzieli prorocy: Zostanie wydany w ręce pogan, będzie wyszydzony, zelżony i opluty; ubiczuj± Go i zabij±, a trzeciego dnia zmartwychwstanie (Łk 18, 32).

Dzieje się co niezwykłego. Ten, który jeszcze przed kilkoma dniami przemawiał w wi±tyni z takim majestatem, a przecież nigdy jeszcze nikt nie przemawiał tak jak On, ten, który wjechał do Jerozolimy oklaskiwany przez cały lud, teraz idzie zwi±zany i maltretowany przez władze żydowskie. Ten, który dokonał tylu cudów, za którym szły rzesze uczniów, traktowany jest jak złoczyńca. Ludzie byli zdziwieni, w miecie nie mówiło się o niczym innym. Przywoływali się nawzajem, by popatrzeć na tak zdumiewaj±ce wydarzenie: Jezus z Nazaretu został pojmany!

Jezusa przyprowadzono na plac przed pretorium. Ale ci, którzy Go oskarżali, nie weszli do pretorium, aby się nie skalać i móc spożyć Paschę (J 18, 28). Żydzi, którzy wchodzili do domu pogan, stawali się bowiem z punktu widzenia Prawa nieczyci. O niecna lepoto! woła więty Augustyn. Wydaje się im, że stan± się nieczyci, wchodz±c do cudzego domu, a nie obawiaj± się, że splami ich zbrodnia[1]. Znowu spełniały się mocne słowa Pana. ¦lepi przewodnicy, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbł±da! (Mt 23, 24).

Piłat wyszedł do nich na zewn±trz (J 18, 29). Jezus stał u stóp Piłata. Był spokojny i pogodny w przeciwieństwie do tych, którzy gor±czkowo domagali się Jego mierci.

Piłat zapytał: Czy Ty jeste Królem żydowskim? (J 18, 33). Jezus odpowiedział: Królestwo moje nie jest z tego wiata. Gdyby królestwo moje było z tego wiata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz za królestwo moje nie jest st±d. Piłat zatem powiedział do Niego: A więc jeste królem? Odpowiedział Jezus: Tak, jestem królem (J 18, 36-37). Były to jedne z ostatnich słów Jezusa do oskarżycieli, potem zamilkł jak owca niema wobec strzyg±cych j± (Iz 53, 7).

Nauczyciel został sam. Jego uczniowie już nie słuchaj± Jego nauk: opucili Go w chwili, gdy tak wiele mogli się nauczyć. My za chcemy towarzyszyć Mu w Jego cierpieniu i uczyć się od Niego cierpliwoci w obliczu codziennych przeciwnoci, ofiarować Mu je z miłoci±.

42.2     Ach, mój Jezu, jake srodze
            Do s
łupa przywi±zany,
            Za tak ci
ężkie grzechy nasze
            Okrutnie biczowany
[2].

Piłat, s±dz±c, że to wyciszy nienawi¶ć Żydów, wzi±ł Jezusa i kazał Go ubiczować (J 19, 1). Scenę tę rozpamiętujemy w drugiej tajemnicy bolesnej Różańca: Przywi±zany do słupa. Pokryty ranami. Rozlegaj± się uderzenia bicza spadaj±cego na Jego okaleczone ciało, na nieskalane ciało, które cierpi za nasze grzeszne ciała. Więcej razów. Więcej wciekłoci. Jeszcze więcej... Ludzkie okrucieństwo dochodzi do zenitu. W końcu wyczerpani oprawcy odwi±zuj± Jezusa. Ciało Chrystusa skurczone z bólu pada bezwładnie na ziemię, jak kłoda, na wpół żywe.

Ani ty, ani ja nie jestemy w stanie wydobyć z siebie głosu. Zreszt± słowa s± niepotrzebne. Spójrz na Niego, przypatrz Mu się... zatrzymaj na Nim wzrok.

Czy po tym wszystkim po tym wszystkim, czy będziesz jeszcze wzbraniał się przed pokut±?[3].

Następnie żołnierze, uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu j± na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: Witaj, Królu żydowski! I policzkowali Go (J 19, 2-3). Kiedy dzisiaj patrzymy na Jezusa, który ogłasza swoj± królewsko¶ć wobec Piłata, wypada, abymy rozważyli również tę scenę trzeciej tajemnicy bolesnej Różańca: Za pomoc± młota wbijaj± Mu na skroń koronę z cierni i wymiewaj± się z wystawionego na pomiewisko Króla (...). Razy rani± Jego głowę do krwi. Bij± Go i plwaj± na Niego (...).

Ty i ja... czyż na nowi nie ukoronowalimy Go cierniem, czy nie bilimy Go, nie plulimy na Niego?

Nigdy więcej, Jezu, już nigdy więcej...[4]

Piłat ponownie wyszedł na zewn±trz i przemówił do nich: Oto wyprowadzam Go wam na zewn±trz, abycie poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy. Jezus więc wyszedł na zewn±trz w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: Oto człowiek (J 19, 4-5).

Pan, obleczony szyderczo w insygnia królewskie, skrywa, a zarazem daje poznać swoj± wielko¶ć Króla królów. Całe stworzenie zależy od gestu Jego r±k. Im wydaje się słabszy, tym mocniej potwierdza sw± wielko¶ć, któr± posiada na mocy własnego prawa. Jego królestwo jest królestwem prawdy i życia, królestwem więtoci i łaski, królestwem sprawiedliwoci, miłoci i pokoju[5]. Kiedy rozważamy sceny Męki, jako chrzecijanie nie możemy zapominać, że Jezus Chrystus jest Królem o sercu z ciała, takim jak nasze[6]. Nie możemy również zapominać o tym, że wielu Go nie zna i odrzuca.

Patrz±c na ten smutny widok, odczuwam pragnienie wynagrodzenia tego Panu. Słuchaj±c tej nieustannej wrzawy, na któr± składaj± się nie tyle głosy, ile mało szlachetne czyny, dowiadczam potrzeby wołania głono: oportet illum regnare! (1 Kor 15, 25), potrzeba, aby On królował”[7].

Wielu ludzi nie wie o tym, że Chrystus jest jedynym Zbawicielem, tym, który nadaje sens wydarzeniom ludzkiego życia, tym, który daje rado¶ć i spełnienie pragnień wszystkich serc. Jest prawdziwym wzorem, kim godnym wszelkiego zaufania.

Patrz±c na Króla w cierniowej koronie, powiedzmy Mu, że chcemy, żeby królował w naszym życiu, w naszych sercach, uczynkach, mylach, słowach we wszystkim, co nasze.

42.3 Jezus Chrystus jest królem wszystkich istnień, gdyż wszystko przez Niego się stało (J 1, 3), a zwłaszcza królem wszystkich ludzi, gdyż za wielk± cenę zostalimy nabyci (1 Kor 6, 20). Anioł powiedział do Maryi:Oto poczniesz i porodzisz Syna (). Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca(Łk 1, 31-33). Ale Jego królestwo nie jest z tego wiata. Podczas swego publicznego posługiwania Jezus nigdy nie dał się ponie¶ć entuzjazmowi rzesz, myl±cych w kategoriach doczesnych: gdy Jezus poznał, że mieli przyj¶ć i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usun±ł się znów na górę (J 6, 15). Przyjmuje jednak akt wiary Natanaela, w to że jest Mesjaszem:Ty jesteSynem Bożym. Ty jesteKrólem Izraela (J 1, 49). Co więcej, aby potwierdzić i pogłębić znaczenie jego słów, Jezus przypomina dawne proroctwo proroka Daniela (Dn 7, 13):Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępuj±cych i zstępuj±cych nad Syna Człowieczego(J 1, 51).

Jezus potwierdził, że jest Mesjaszem i Synem Bożym. W ¶lepocie swojego niedowiarstwa władze żydowskie wol± uznawać cesarza rzymskiego za wył±cznego władcę politycznego. Nie chc± uznać królewskoci Jezusa, lecz się Go pozbyć. Mimo wszystko na drzewie Krzyża na zawsze zostanie wypisane: Jezus Nazarejczyk, Król żydowski.

Jezus powiedział Piłatowi, że Jego królestwo nie jest z tego wiata. Nam zapowiada, że Jego królestwo jest królestwem pokoju, sprawiedliwoci, miłoci. Bóg Ojciec uwolnił nas spod władzy ciemnoci i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie odpuszczenie grzechów (Kol 1, 13). Ale z Jezusem jest tak jak z władc± z przypowieci o minach: Jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z owiadczeniem: Nie chcemy, żeby ten królował nad nami (Łk 19, 14). Również dzisiaj wielu ludzi Go odrzuca. W wielu rodowiskach słyszy się ów straszliwy okrzyk: Nie chcemy, żeby ten królował nad nami. Ta postawa odzwierciedla zachowanie wielu ludzi. Jak wielk± nieprawoci± jest grzech! Jak często odrzucamy Jezusa, grzesz±c!

Kociół w nauczaniu swojej wiary i w wiadectwie swoich więtych nigdy nie zapomniał, że to włanie grzesznicy byli sprawcami i jakby narzędziami wszystkich m±k, które wycierpiał Boski Odkupiciel. Uwzględniaj±c fakt, że nasze grzechy dotykaj± samego Chrystusa, Kociół nie waha się przypisać chrzecijanom największej odpowiedzialnoci za mękę Jezusa, któr± zbyt często obci±żali jedynie Żydów[8].

Królestwo grzechu jest królestwem ciemnoci, smutku, osamotnienia, oszustwa, kłamstwa. Wszystkie nieszczę¶cia wiata i nasze bior± pocz±tek w tych słowach: Nolumus hunc regnare super nos, nie chcemy, aby ten panował nad nami. Zakończmy nasz± dzisiejsz± modlitwę, raz jeszcze mówi±c Jezusowi: On jest Królem mego serca. On jest Królem mojego wewnętrznego wiata, gdzie nikt nie ma dostępu i gdzie wył±cznie ja jestem jedynym gospodarzem. Tu, w moim sercu, Jezus jest Królem. Ty wiesz o tym, Panie.



[1] ¦w. Augustyn, Homiletyczny wykład Ewangelii wg w. Jana, 114, 2.
[2]
Fragment pie¶ni wielkopostnej Ach mój Jezu, jak Ty klęczysz, cyt. za: ks. J. Siedlecki, ¦piewnik kocielny, s. 116.
[3]
¦w. Josemaría Escrivá, Różaniec więty, Druga Tajemnica Bolesna.
[4]
¦w. Josemaría Escrivá, dz. cyt., Trzecia Tajemnica Bolesna.
[5]
Mszał Rzymski, Prefacja o Jezusie Chrystusie Królu Wszech¶wiata.
[6]
¦w. Josemaría Escrivá, To Chrystus przechodzi, 179.
[7]
Tamże.
[8]
Katechizm Kocioła Katolickiego, 598.

Francisco Fernandez Carvajal. "Rozmowy z Bogiem".
drukuj..

Ta strona używa pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies we własnej przeglądarce internetowej. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności